Η Λογοθεραπεία είναι ο επιστημονικός κλάδος, ο οποίος ασχολείται με τις διαταραχές του προφορικού και γραπτού λόγου καθώς και τις διαταραχές των καταποτικών κινήσεων του στοματοφάρυγγα σε παιδιά και ενήλικες.
Οι ενήλικες που χρειάζονται λογοθεραπεία, είτε αποκτούν μία ή περισσότερες διαταραχές στη διάρκεια της ζωής τους, είτε πρόκειται για παιδιά με χρόνιες διαταραχές που ενηλικιώνονται.
Ο ρόλος της Λογοθεραπείας στους Ογκολογικούς Ασθενείς
- Ο κύριος ρόλος του λογοθεραπευτή στην συνεργασία του με άτομα που έχουν διαγνωστεί με κάποιον Καρκίνο του λαιμού και έχουν υποβληθεί σε λαρυγγεκτομή, είναι να τα βοηθήσει να μιλήσουν και πάλι χρησιμοποιώντας μια εναλλακτική πηγή ήχου. Πιο συγκεκριμένα, όταν πραγματοποιείται μία λαρυγγεκτομή, η μεγαλύτερη δυσκολία συχνά είναι η απώλεια της φωνής. Στην κανονική ομιλία, η φωνή είναι ο ήχος που παράγεται από τον λάρυγγα. Ο ήχος ταξιδεύει μέχρι το στόμα, όπου σχηματίζονται οι ήχοι που απαιτούνται για την ομιλία. Όταν ένα άτομο υποβάλλεται σε λαρυγγεκτομή, η πηγή της φωνής χάνεται. Ωστόσο, η ικανότητα για συντονισμό των χειλιών, της γλώσσας και του ουρανίσκου (για την ομιλία) δεν επηρεάζεται από τη χειρουργική επέμβαση.
- Ακόμη ένας σημαντικός ρόλος είναι η διαχείριση Διαταραχών σίτισης και κατάποσης. Πολλοί από τους ογκολογικούς ασθενείς που υπόκεινται σε χημειοθεραπείες δυσκολεύονται να επανέλθουν στον κανονικό και λειτουργικό ρυθμό σίτισης που είχαν πριν τη διάγνωση και τη θεραπεία. Ένα άτομο με διαταραχή στη σίτιση και την κατάποση, κινδυνεύει από υποσιτισμό ή αφυδάτωση, εισρόφηση υγρών ή στερεών στους πνεύμονες, πνευμονία και άλλες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού.
Παροχές
Γενικά καθήκοντα:
- Αξιολογεί τις δυσκολίες
- Συμβουλεύει το άτομο
- Δημιουργεί πρόγραμμα θεραπείας βασισμένο στις ανάγκες του ασθενή
- Παραπέμπει και συνεργάζεται με άλλους επαγγελματίες όπως: ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, διατροφολόγοι, γιατροί
Σε θέματα του Καρκίνου του Λαιμού:
- Οισοφαγική ομιλία
- Τραχειοοισοφαγική πρόθεση
- Ηλεκτρολάρυγγας ή ηλεκτρόφωνο
Σε θέματα σίτισης και κατάποσης:
- Εντοπίζει τις δυσκολίες με ειδικές δοκιμασίες (τεστ) και να αξιολογήσει τη σοβαρότητα τους
- Δημιουργεί ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που μπορεί να περιλαμβάνει: αλλαγές στο είδος, στην υφή, τη θερμοκρασία ή την παρουσίαση της τροφής, αλλαγές στη στάση του σώματος ή χρήση άλλων αντισταθμιστικών τεχνικών κατά τη σίτιση, χρήση ειδικών βοηθημάτων για τη σίτιση
- Παρακολουθεί την εξέλιξη της αποκατάστασης και ενημερώνει τον διατροφολόγο του Κέντρου που παρακολουθεί τον ασθενή.
Σε κάθε περίπτωση συνεργάζεται με τον θεράπων ιατρό, όπου αυτό απαιτείται!